‘Ik ben hier Danique en niet PDD-NOS’

‘Ik zat op Het Mozaïek in Almelo. Een school voor speciaal onderwijs waar ik vmbo Zorg en Welzijn deed. Het is een kleine school met kleine klassen, ik had een fijne leraar en we zaten altijd in hetzelfde lokaal. Er was een duidelijke structuur, veel begeleiding en veel persoonlijke aandacht. Behalve de normale lesstof leerde ik daar om mezelf te presenteren, hoe om te gaan met sociale situaties en wat te doen bij tegenslagen. Daar had ik baat bij, vanwege de PDD-NOS die mij soms beperkt in de dingen die ik doe, of wil doen.’ 

Prima leren

‘Toen ik na mijn examen op zoek moest naar een nieuwe school was dat best spannend. Ik kon kiezen voor een opleiding in Almelo dichtbij huis, waar ze Passend Onderwijs boden, maar ook voor een enorme school met wel drieduizend leerlingen. Ook kon ik naar de MOTA, dat is een soort tussenschool, een leerwerktraject voor kinderen met een psychiatrische stoornis. Maar daar wilde ik niet heen. Ik kan prima leren en daar voelde ik te weinig uitdaging. Als ik niet uitgedaagd word, verval ik makkelijker in oud, angstig en niet sociaal gedrag.’

‘Ik kom er liever zelf achter dat ik iets niet kan, dat is veel leerzamer’

‘En toen kwam de opleiding Helpende Zorg en Welzijn niveau 2 bij Landstede Raalte in beeld, een kleinere mbo. Vanaf het eerst moment dat ik hier bij de open dag met mijn ouders binnenkwam, voelde ik me welkom. Danique is hier Danique en geen PDD-NOS. Dat stempel heb ik vaak opgeplakt gekregen en klopt misschien wel, maar het zorgt er ook voor dat mensen denken dat ik beperkt ben en een heleboel niet kan. En dat is niet zo.

Laat me gewoon mijn best doen, dan kom ik vaak een heel eind. Of ik kom er zelf achter dat ik het niet kan, dat is veel leerzamer. Toch vond ik het hier in het begin ook best lastig en spannend. De eerste schoolweken liep ik wel drie keer per week bij Ellen, mijn coach, de deur plat. Ik moest wennen aan de vele veranderingen. Veel wisselingen van klas, van leraar. Maar ik kon altijd bij haar terecht, ze had alle tijd voor mij.’

Vreemde mensen

‘Spannend vond ik het in het begin ook om iedere dag met de trein naar school te moeten, met vreemde mensen op een perron wachten, een half uur in een volle trein. Maar ook dat went. Laatst reed de trein niet en toen ben ik met de bus via Nijverdal uiteindelijk zelf met de trein thuisgekomen. Dat dat me nu lukt, maakt me trots.

Ook sociaal gaat het goed. En ik vind de opleiding superleuk. Ik wil later heel graag met kinderen werken. Kinderen zien mij als een gelijke, ze oordelen niet, dat vind ik fijn. Ik loop nu stage bij een gastoudergezin. Mijn doel is om deze opleiding af te ronden en om Pedagogisch medewerker niveau 3 te halen, zodat ik in de kinderopvang kan werken of misschien wel een gastouderopvang kan beginnen.’