‘Er heerst een ontspannen dorpsmentaliteit’

Artikel als PDF

Door de ruit van hun conciërgehokje hebben Dieko Schinkel en zijn twee collega’s uitzicht op de aula en de gymzaal. ‘Het uitzicht verveelt nooit, het is net een levend schilderij.’ Soms heeft hij wel wat werk met dat levende schilderij. Een leerling komt langs omdat ze haar enkel heeft verstuikt en hij heeft haar nog niet verbonden of het volgende slachtoffer dient zich aan. Een jongen die een gymbank op zijn teen heeft gekregen. Dieko vertrouwt het niet en belt de ouders om met hun zoon naar de huisarts te gaan. Hij wil niet zomaar verbinden, bang dat er iets gebroken kan zijn. 

De locatie waar Dieko werkt, het Agnietencollege in Zwartsluis, is sinds drie jaar in het pand aan het Zwarte Water gevestigd. De binnenvaartschepen liggen aan de overkant van de weg. De locatie is modern en multifunctioneel. Het schoolgedeelte is makkelijk af te sluiten van de gymzalen, waardoor diverse sportverenigingen er ook gebruik van kunnen maken. Het leerlingenaantal groeit snel, binnen 3 jaar van 250 naar 700 leerlingen. Tijdens koude dagen is dat wel te merken aan de overvolle aula. Maar de sfeer is er goed. ‘Er heerst een ontspannen dorpsmentaliteit.’

Na zijn baan in de hoogspanningsbouw was Dieko blij dat hij werd aangenomen als conciërge op locatie Talentstad in Zwolle. ‘In de hoogspanningsbouw zat ik veel in de kost. En ik was blij met een mooie baan waarbij ik werk en privéleven makkelijker kon combineren. Het werk is heel divers en verandert ook telkens.’

De komst van het Magistersysteem en de daarop aangesloten bonnetjesautomaat is de laatste vernieuwing. ‘Leerlingen die te laat komen, krijgen nu binnen een handomdraai een bonnetje van vijf bij zes centimeter met daarop vermeld waarom en hoe vaak ze te laat zijn. De informatie wordt direct in het systeem opgeslagen, handig voor de docent.’

Landstede heeft enkele avonden georganiseerd waarop conciërges hun collega’s van andere locaties konden ontmoeten. ‘Het waren avonden waarop we, in een ontspannen sfeer, werkervaringen konden uitwisselen. We konden veel van elkaar leren. Bijvoorbeeld over dat bonnetjessysteem. Op een andere locatie was Magister aangesloten op een printer die alleen A4 print.’