‘Het omgaan met paarden geeft innerlijke rust, houdt me wakker en geeft energie’

Waarom heb je een baan naast je docentschap?
‘Ik ben altijd al een paardenmeisje geweest en heb van jongs af aan paardgereden. Toen wij zo’n acht jaar geleden onze boerderij in Windesheim kochten, kwam er al snel een paard. Inmiddels hebben we twee paarden en een pony.

Drie jaar geleden bezocht ik een kennismakingsbijeenkomst over coachen met behulp van paarden. Het sprak me direct aan. In een korte demonstratiesessie werd me al snel duidelijk dat paarden van nature als geen ander in staat zijn lichaamstaal te lezen en uitermate gevoelig zijn voor de innerlijke belevingswereld van de ander. Paarden zijn kuddedieren en hebben stabiliteit en veiligheid nodig om in de kudde te kunnen overleven. Wanneer wij als mens ons bij die kudde voegen (en dat gebeurt, tijdens een coachsessie) wil het paard een kuddegenoot die congruent is, dat is veilig. Wanneer je het één zegt, maar het ander voelt of doet, reageert het paard daarop. Ik vertaal die signalen van het paard naar de coachee. Past de coachee zijn handelen of denken aan, dan reageert het paard daar direct op.’

Is er een wisselwerking tussen de twee banen?
‘Het feit dat ik ook coach ben, maakt dat ik in gesprekken met leerlingen van Rebound heel neutraal, open, onbevangen en zonder oordeel een gesprek kan voeren. Als coach handel je vooral vanuit de gedachte “ik kan het niet weten en ik hoef de oplossing ook niet te weten”. Ik ga samen met de coachee en de paarden op zoek naar de oplossing achter de coachvraag. Heel oplossingsgericht eigenlijk; ik ga er vanuit dat de coachee zelf, misschien onbewust, wel weet wat de meest passende oplossing is. Ik faciliteer alleen. En wanneer ik teams of groepen coach, voel ik me niet snel ongemakkelijk. Het feit dat ik gewend ben voor een groep te staan, uitleg geef of structuur bied, is inmiddels een tweede natuur geworden. Datzelfde geldt voor het omgaan met groepsprocessen en dynamieken. Ik weet wat nodig is om het ijs te breken of om de juiste (werk)sfeer te creëren.’

Wat is het belangrijkste voordeel van werk naast het docentschap?
‘Het allerfijnste vind ik de afwisseling. Ik werk veel buiten. Het omgaan met paarden geeft mij innerlijke rust, houdt me wakker, alert en geeft me energie. Daarnaast ben ik heel dankbaar dat ik de dingen kan doen die ik het allerleukste vind: mensen/jongeren terug in hun kracht zetten met behulp van mijn eigen paarden. Het houdt me ontzettend in balans.’

Wat is het grootste nadeel of obstakel?
‘Je tijd en energie op de juiste manier verdelen. Daar loop ik regelmatig tegenaan. Ik kan me zodanig verliezen in iets dat ze thuis wel eens vragen waar ik mee bezig ben. Of ik nog op aarde ben en of ik me wel realiseer dat ik niet alleen ben. Verder betrap ik mezelf erop dat ik op de dagen waarop ik voor Hyndernis werk ook regelmatig mijn schoolmail check en afhandel. Maar eigenlijk is dat ook geen obstakel, want dat hóef ik niet te doen. Dat doe ik zelf omdat ik dat handig vind.’

Vertel je je leerlingen dat je ook nog een ander beroep hebt? 
‘Jazeker! Leerlingen vinden dat over het algemeen erg leuk. Toen ik bezig was met het logo van mijn bedrijf, heb ik alle opzetjes aan mijn leerlingen laten zien en hen laten stemmen over het mooiste ontwerp. Leerlingen stelden er ook veel vragen over. Op Rebound vertel ik het standaard aan leerlingen met wie ik een intake heb. Ook als verklaring waarom ik er tweeënhalve dag ben. Het is ook wel eens voorgekomen dat een Reboundleerling, een echt paardenmens, iedere vorm van hulpverlening weigerde, maar wel bereid was te starten met een traject paardencoaching.’

Hoe reageren je onderwijscollega’s erop? 
‘Ik heb gouden collega’s op en rond Doc 93! Vanaf het begin zijn ze ontzettend geïnteresseerd in wat ik doe bij Hyndernis. Ze delen en liken mijn berichten op Facebook. Op die manier horen en lezen steeds meer mensen over Hyndernis en dat is natuurlijk de bedoeling. Toen ik net begon, was een collega de eerste die met vriendinnen een kennismaking met paardencoaching boekte. Ook heb ik een klein team van een andere locatie mogen coachen en hebben de paarden dit team mooie inzichten gegeven over de samenwerking binnen dat team. Een aantal collega’s zijn zelfs een individueel coachingstraject aangegaan bij. Het is een eer om zoveel vertrouwen te krijgen van collega’s. Dit waren overigens mensen die helemaal niks met paarden hadden.’

Zou je een baan naast het docentschap aanraden?
‘Als het voelt als noodzaak om wat voor reden dan ook, dan is dat een andere insteek dan wanneer je de vrijheid voelt om te kiezen. In dat laatste geval raad ik het iedereen aan, het gaat je zoveel voldoening brengen als je kunt doen waar je blij van wordt.’

Welk cijfer zou je je banen geven?
‘Beide banen krijgen een dikke 9,5. Die halve punt eraf is eigenlijk bij beide dat registreren en wegtikken van verslagen en observaties op de computer. Maar hé, wie schrijft, die blijft ; )’