‘Geen betere school dan een lege school’, grapt Bert Dame wanneer hij laverend tussen de leerlingen en docenten de verbouwing van de toiletgroep begeleidt. De hele dag door wordt de conciërge van Landstede Harderwijk aangeklampt door leraren die vragen waarom het zo koud is in dit deel van de school. ‘De planning voor de verbouwing is al tijden geleden gemaakt en je verwacht natuurlijk niet dat het nog sneeuwt in mei.’
Zijn lunch nuttigt Bert samen met zijn vijf collega's in de keet achter de school. Tussen de opgeslagen oude meubels is het daar een oase van rust. Hij noemt geen namen, maar in het verleden is er wel eens een directeur komen lunchen. ‘Die had ook even behoefte aan rust aan zijn kop.’
Bert, voormalig kok, kwam hier vijftien jaar geleden in dienst om in de kantine orde op zaken te stellen. De kantine was een ondergeschoven kindje waar hij zijn tanden in kon zetten. ‘Mijn familie moest wennen dat ik opeens in het weekend en met feestdagen tijd voor ze had.’ Na vijf jaar liep de kantine op rolletjes en kwam er een functie als conciërge voorbij.
Toen hij hier net werkte, werd de week altijd afgesloten met een vrijdagmiddagborrel in de binnentuin. ‘Daar liep al het personeel gemoedelijk door elkaar en werden vragen rechtstreeks aan de direct betrokkene gesteld. Je regelde dingen met elkaar in een informele sfeer. Dat mis ik soms. Docenten zijn steeds meer halve managers geworden. De werkdruk is hoog en mensen hebben geen tijd meer voor dingen als een borrel op vrijdag.’ Als conciërge zie je veel en hoor je veel. Zijn tip: leg je oor eens te luister in de schoolgangen. ‘Wellicht kun je dan problemen al signaleren voordat ze de kop opsteken.’
Ben je conciërge en wil jij ook vertellen over je werk? Of ken jij een conciërge voor deze rubriek? Mail: redactie@zinmag.nl
