Landstede Groep
   
Jaargang 2 | Editie 6 | Archief 2015 - 2019
wisselcolumn

Zorgeloos leventje

Tom Wildvank (32) verruilde vorig schooljaar een baan in de journalistiek voor die van docent Nederlands op TalentStad.

Jammer dat schooltijd alleen maar achteraf de mooiste tijd van je leven is. Deze bekende tegeltjeswijsheid van Loesje prijkt op de muur in een klaslokaal op TalentStad. In retroperspectief kom ik zo rond mijn 32ste levensjaar tot de conclusie dat deze spreuk meer dan waar is. Niet dat ik ontevreden ben met het leven dat ik nu leid. Integendeel, maar een beetje melancholisch verlangen naar vroeger is niemand vreemd, toch?

Ik geloof dat het D2 is waar de poster op de wand gekleefd zit. Een beetje scheef. Argeloos neergehangen. Zo lijkt het althans. Bijeengehouden door reeds vergeelde stukjes plakband, de randen enigszins opgekruld. Ik vermoed dat degene die het A4’tje daar ooit heeft opgeplakt het zelf niet eens meer weet. Eens in de zoveel tijd glijdt mijn oog langs de muur. Soms blijft het even steken bij het affiche. Op zo’n sporadisch onbewaakt ogenblik dwalen mijn gedachten af en passeren fragmenten uit mijn eigen jeugd weer de revue. Zoals vast iedereen mooie herinneringen aan de tijd op de middelbare school koestert. De geweldige schoolkampen, de eerste zoen, de eerste keer dronken…

Dat laatste staat trouwens nog scherp op mijn netvlies. Het gebeurde - hoe kan het ook anders - op een examenfeest. Op een zwoele lenteavond laafden we ons aan het ruimschoots voorradige bier. Niet echt lekker, maar stoer was het wel. De volgende ochtend werd ik wakker met mijn schoenen nog aan, een koplamp in mijn broekzak en mijn hoofd vastgeplakt aan het kussen. Mijn eigen reconstructie van het verloop van de avond bevatte de nodige losse eindjes, maar in grote lijnen laat het zich raden.         

Deze en andere verhalen schieten nog wel eens door mijn hoofd wanneer ik onze vierdejaars leerlingen door de gangen zie lopen. Het staartje van hun periode op TalentStad. Het is examentijd. De Eastpak-tas staat thuis al klaar bij de vlaggenmast. Enkel een handjevol toetsen scheidt hen nog van een heerlijk lange zomervakantie. Zelf zien ze het (nog) niet zo. Net zoals wij dat destijds anders zagen toen we zelf nog op school zaten. Je wilt het ze als docent wel op duizend verschillende manieren uitleggen. Hen op het hart drukken toch vooral te genieten van het overzichtelijke, zorgeloze leventje zonder al te veel verplichtingen. 

Misschien zijn wij stiekem ook wel een beetje dáárom docent geworden. Niet dat we ons leven meteen weer zouden inruilen voor een scholierenbestaan, dat dan weer nét niet, maar een beetje meedeinen op de vibe van het leven als leerling is toch heerlijk? De dagelijkse omgang geeft niet alleen energie, maar houdt eveneens onze eigen herinneringen levend. En zeg nou eerlijk, die schooltijd was zo gek nog niet!

   




Vorige
Volgende
1 2 3 4 5 6 7 8 9