Docent en DJ Erik Selhorst: ‘Het is nooit klaar’

Filmpje geproduceerd door Erik Selhorst

Hoe lang werk je het Thomas a Kempis College?
‘In totaal zes jaar. Inmiddels heb ik alle locaties van dichtbij meegemaakt. In die zes jaar heb ik een jaar lang ook dagdelen op het Centre for Sports & Education gewerkt en op JenaXL. Zo leerde ik niet alleen de cultuur en het onderwijs van de betreffende locatie kennen, maar wist ook mijn ‘onderwijstools’ uit te breiden.’

Wat is je vooropleiding?
‘In 2009 ben ik afgestudeerd aan de Katholieke Pabo Zwolle. Tijdens de opleiding kwam ik er al snel achter dat mijn hart lag bij de oudere kinderen. Ik wilde de leerlingen meer leren dan ‘de basis’. In de bovenbouw kon ik mijn ei redelijk kwijt, maar ook hier had ik het idee dat ik aan het werk was om methodes bij te benen en dat ik meer wilde… Uiteindelijk heb ik in het derde jaar van de pabo gekozen voor de specialisatie vmbo, waarbij ik mijn stage mocht lopen op het toenmalige TaK-Zuid. In het laatste jaar van de pabo kreeg dit een vervolg op TaK-Zuid. Hier liep ik mijn stage leraar in opleiding (LIO).’

Heb je andere banen gehad?
‘Ik begon op mijn 14de met een krantenwijkje. Daarna ben ik gaan werken bij de plaatselijke C1000 waar ik nu nog steeds de pizza’s uit de diepvries haal. Ik combineerde dit toen al met het werken voor mijn vader. Van mijn 17de tot mijn 23ste heb ik zonnebanken en sauna’s bij mensen thuisbezorgd en gemonteerd. In mijn studententijd heb ik een jaar gewerkt als barman. Ik was er alleen niet zo goed in. Van kinds af aan had ik al een grote passie: muziek! Aangezien barman zijn niet mijn ding was, ben ik toen op de rustige avonden plaatjes gaan draaien in dezelfde kroeg. Nu - bijna 10 jaar later - draai ik nog steeds plaatjes in de weekenden. Dat is echt een uitlaatklep voor me.’

Hoeveel uur werk je per week?
‘0,9 fte. Of bedoel je kantooruren? Haha.. Ik heb nooit bijgehouden hoeveel uur ik 
werk in de week, maar wat ik wel weet is dat het eigenlijk nooit klaar is.’

Wat vind je leuk aan je baan? 
‘De leerlingen natuurlijk. Op de basisschool was de setting nog relatief klein. Eén klas, één leraar, de school lekker dichtbij. Allemaal heel veilig en voorspelbaar. Kinderen moeten keuzes maken die ze eerder niet hoefden te maken, ze gaan op zoek naar zichzelf en hun wereld wordt ineens veel groter. Ik vind het mooi om zo’n leerling te begeleiden in het ouder worden. Ze moeten ineens hun eigen manier van leren leren, maar ook zichzelf durven zijn. Dat ik dan toevallig aardrijkskunde geef is een bijkomstigheid.’

En wat is minder leuk?
‘Zoals ik al zei: het is nooit klaar. Je kunt nooit thuis op de bank ploffen met het idee dat je alles hebt gedaan en alles af is. Er is altijd wat te regelen, te organiseren of na te kijken. Ik heb altijd een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: “Je moet dit en dit ook nog doen”.’

Blijf je dit nog lang doen?
‘Ja, zodra ik een docent wordt die alles op automatismen doet, stop ik, maar dat zie ik mezelf niet zo snel doen. Ik moet uitdagingen hebben en voorlopig zijn die er genoeg.’

Waar kunnen ze jou voor wakker maken?
‘Een Vietnamese loempia met zoetzure saus. Niet uit de supermarkt, maar vers uit de frituur.’