Sander de Vries heeft een ernstige vorm van dyslexie, een handicap die gedurende zijn lagere schooltijd dikwijls als een probleem werd ervaren. Dat deed zijn zelfbeeld en zelfvertrouwen weinig goed. Dit schooljaar maakte hij de spannende stap naar het middelbare beroepsonderwijs. Samen met zijn moeder Paula vertelt hij hoe die overgang verloopt en wat Passend Onderwijs voor hem betekent.
‘Op de basisschool hing het heel erg van de leraar af of ik graag naar school ging. Er zijn jaren geweest dat ik het liefst thuis was. Ik was met mijn dyslexie het speciale geval, de uitzondering. Ik zat altijd voor in de klas en werd ook wel de Koning van de klas genoemd. Omdat ik veel aandacht vroeg, dus. Ondanks dat, werd ik niet altijd goed geholpen en moest ik thuis met mijn ouders nog veel doen om een beetje bij te blijven.
Ik zag erg op tegen de overgang naar de middelbare school, naar het vmbo. Vorig voorjaar hebben we een aantal scholen bezocht. Ik wist niet wat ik wilde, totdat ik bij TalentStad kwam. Er was een fijne sfeer en er is een richting autotechniek. Ik vind auto’s mooie dingen, daar kan ik elke dag wel mee bezig zijn.’
‘Toch zeiden ze: misschien is het beter om naar DOC 93 te gaan. We zijn gaan kijken en ik dacht gelijk: hier wil ik nog liever naartoe. Een lekker kleine klas. In het begin vond ik het wel een beetje moeilijk, maar nu ken ik iedereen. Ik ga met plezier naar school, dat heb ik jaren niet gehad. Het is fijn dat ik niet meer de uitzondering ben. Er zijn er meer zoals ik. Ik ben niet meer de enige met een laptop in de klas. Ik ben niet meer de enige die continu uit de les moet.
Ik kan alles vragen en er zijn best snel oplossingen. Ik leer beter werken met de software die mij het leren makkelijk maakt én ik leer om steviger in mijn schoenen te staan. Om op te komen voor mezelf, om beter uit te komen voor mijn mening en uit te leggen wat goed voor mij is. Zo kan ik over een tijdje naar TalentStad. Nu hoeft dat van mij nog niet. Het is nu lekker makkelijk.'
‘Wij hebben in zijn basisschoolperiode een moeizame tijd met Sander gehad', zegt Paula de Vries, de moeder van Sander. ‘In groep 8 troffen we het heel erg met de leraar, maar de jaren daarvoor waren wisselend en soms moeizaam. Mede vanwege die voorgeschiedenis was de overgang naar het vmbo spannend.
Wij hebben altijd heel veel huiswerk met Sander gemaakt. En vroegen ons af hoe dat nu verder zou gaan. We hadden vertrouwen, maar geen idee waar hij terecht zou komen en leefden met de wetenschap dat Sander alles wat nieuw en veranderlijk is, lastig vindt.
We hebben verschillende vmbo’s bezocht. Zijn enthousiasme voor TalentStad was groot. Op basis van zijn laatste Cito-score had hij daar eventueel naartoe gekund. Maar al gauw kwam in een gesprek ook de optie DOC 93 naar voren. Daar werd meteen duidelijk: dit klopt. Hier is Sander echt welkom en wordt hij gezien om wat hij kan en niet om wat hij niet kan.’
‘Vragen die we hadden, werden direct weggenomen. Bij DOC 93 is alles overzichtelijk. Sander kent iedereen, voelt geen schroom om te vragen. Er is aandacht voor ieder individu, ze beschikken over alle noodzakelijke hulpmiddelen: methoden, technieken en specialistische kennis, waarmee problemen gelijk getackeld kunnen worden. Het plezier waarmee Sander nu naar school gaat, is voor ons ongekend. Ondertussen hoeven wij nu bijna niks meer te doen aan huiswerkbegeleiding.
We hadden geen idee wat ons te wachten stond. Zou de druk op ons qua begeleiding van Sander blijven, of zelfs intensiever worden? Het tegendeel is eerder waar. Laatst zaten we een keer ‘s avonds op de bank en keken we elkaar aan… wat nu? We hoefden niks.
Natuurlijk is de volgende stap, de stap van DOC 93 naar het regulier onderwijs, naar TalentStad, spannend. Na een paar maanden DOC 93 kwam het al even ter sprake, maar we zien hem nu groeien. Het gaat hartstikke goed. Hij wordt zelfstandiger en je ziet hem sterker worden. Het lijkt ons verstandig om dat proces nog even tijd te geven. Dan is hij na twee jaar DOC 93 helemaal klaar voor TalentStad.’
