Cor Straatsma: 'Reünie moet een groot feest worden'

Meer dan vierduizend leerlingen heeft Cor (61) in de klas gehad, sinds hij 1978 als 24-jarige begon. ‘Ik was jong en wist voor mijn gevoel nog niets. Ik keek enorm op tegen oudere collega’s die hun gezag deden gelden. Ik was veel meer een man van het contact en dat is altijd zo gebleven. Er is geen prestatie zonder relatie is mijn motto. Ik voel me altijd superhappy voor de klas als ik een superrelatie met de leerlingen heb.’

Werkwoorden rappen

De eerste elf jaar gaf Cor Nederlands, later stapte hij over op Engels. ‘Dat vind ik leuker. Leerlingen hebben het gevoel dat ze toch wel Nederlands kunnen. Engels spreekt hen meer aan, ze zijn gemotiveerder. En ik doe het op m’n eigen manier. Dan rap ik bijvoorbeeld de onregelmatige werkwoorden. Eerst kijken ze wat vreemd als je er ook nog allerlei gebaren bij maakt, maar langzamerhand doen ze allemaal mee. Ik adviseer ik ze dan om thuis ook zo te oefenen. Het werkt, ik boek er heel goede resultaten mee.’

Cor als drummer in de schoolband (1985). 

Pioniersmentaliteit

Cor kijkt met genoegen terug op bepaalde mijlpalen en gebeurtenissen tijdens zijn 37-jarige loopbaan. ‘Toen ik hier bij Mavo ’t Lichtschip, voorheen de protestants-christelijke Mulo, kwam werken, was dit schoolgebouw net een jaar oud. Daarvoor zat men in oude barakken. Dronten is een nieuwe gemeente die rond 1960 is ontstaan. Je merkte dat aan de mensen en aan de sfeer. Er heerste een pioniersmentaliteit, met veel mensen in de agrarische sector, mensen die van aanpakken wisten. Men kwam uit allerlei regio’s, en dat bevorderde de gemeenschapszin. De inwoners wilden samen verder, er samen wat moois van maken en iedereen deed z’n best. Ze zeggen wel eens dat in Dronten het beste Nederlands wordt gesproken, dat is een gevolg daarvan: goed communiceren, elkaar willen begrijpen.’

Cultuuromslag

‘Een grote mijlpaal was de fusie in 1995 met het Johannes Calvijn Lyceum. Van 400 leerlingen gingen we opeens naar 800, naar 1000, naar 1200 leerlingen. We gingen van alleen mavo naar lwoo (leerwegondersteunend onderwijs, red.) tot en met vwo. Dat was echt een cultuuromslag. Voorheen hadden we een team van twintig collega’s en enkele parttimers die heel erg betrokken waren bij elkaar. Met z’n allen de schouders eronder, dat idee. Je moest binnen een straal van dertig kilometer en het liefst in Dronten zelf wonen. De toenmalige directeur, Henk van Bruggen, was een persoonlijkheid. Ouders spraken niet over ‘t Lichtschip, nee, ze zeiden: “Mijn kinderen gaan naar Van Bruggen”.’

25 jaar in dienst

‘Oud-leerlingen hoor je er nog over: de school was klein, beheersbaar en vooral gezellig. Ik kende álle leerlingen. Later ging dat niet meer. Daarna kreeg je ook nog de overgang naar het vmbo, met een andere manier van lesgeven en een andere manier van omgaan met de leerlingen. Wat dat betreft is er veel gebeurd. De leerlingen zijn in de loop der jaren ook een stuk mondiger geworden. Maar sec bekeken is het wat mij betreft in het onderwijs wel altijd hetzelfde gebleven: het gaat om jou en je klas. Daarmee moet je aan het werk. En dat is volgens mij niet zo moeilijk, want weet je, deze school heeft ontzettend leuke leerlingen. Altijd gehad.’

Digibeet

‘Een aantal jaren geleden gingen we digitaal werken. Daar zag ik als digibeet enorm tegenop. Maar hoewel ik zelf geen vernieuwer ben, ben ik wel een volger. Ik kijk wel hoe je vernieuwingen het beste kunt inpassen. En het ging goed. We werken met geweldige digitale methodes. En ik vond het een groot compliment toen ik gevraagd werd om de ouders uit te leggen hoe en waarom we digitaal gingen werken. Ze vroegen mij omdat ik als voormalig digibeet het best de voordelen kon uitleggen.’

Altijd gesteund gevoeld 

Uit een plastic tas haalt Cor een aantal foto’s. ‘Kijk’, zegt hij. ‘Op ’t Lichtschip hadden we elke vijf jaar een toneelstuk, dit is volgens mij in 1985. En hier was ik de drummer in een schoolband. Ik kon er helemaal niks van, maar ik vond het wel geweldig. En hier was ik helemaal kapot na een werkweek. Dan gingen we met klas 4 een week naar een bungalowpark, van waaruit we op de fiets op excursie naar allerlei bedrijven gingen. Het was geweldig om zo op een totaal andere manier met de leerlingen om te gaan, maar aan het eind van zo’n week was je wel kapot, dat kun je wel zien.’

Na een werkweek met klas 4

Klas 2E in 2004

Hij pakt een klassenfoto. ‘Dit was klas 2E in 2004, een van de allerfijnste klassen die ik gehad heb. En hier wilden leerlingen met me op de foto. Geweldig toch. En dit was mijn 25-jarig jubileum, waar collega’s speeches hielden en ik gehuild heb van het lachen.’ Cor glimlacht. ‘Ik heb me hier als docent en ook als mens heel goed kunnen ontwikkelen en ik heb me altijd gesteund gevoeld. Dat is heel veel waard.’

De reünie

‘Het wordt een geweldige reünie’, zegt Cor. ‘Als ik oud-leerlingen ontmoet, is dat voor mij een feest. Het is ook heel leuk om te ontdekken hoe ze op hun schoolloopbaan terugkijken. Ik hoop dat heel veel oud-leerlingen zich aanmelden. Je kunt op Facebook volgen wat er allemaal gaat gebeuren en op de website is het programma te vinden. Zo is er een viering in De Open Hof voor leraren en oud-leraren, waarbij we onder andere stilstaan bij de identiteit van onze school.

 
Toneelstuk in de jaren 80.

’s Avonds kunnen collega’s, oud-collega’s en oud-leerlingen elkaar in de grote feesttent bij school ontmoeten onder het genot van een hapje en een drankje. Er zijn dan optredens van bijvoorbeeld Applemousse, een band van leraren, en de familie Van Putten met klassieke muziek. ‘We sluiten de avond af met stevige Rock-'n-Roll. Men kan zich aanmelden op de website. Daar kun je ook zien wie zich inmiddels heeft aangemeld. We hopen dat er zo’n 800 mensen gaan komen. Ik heb er helemaal zin in.’

Kijk hier voor meer informatie en aanmelding

Volg info over de reünie op Facebook