Beste lezer

In het vieren van 5 mei zijn we in Nederland zeer bedreven geraakt. En herdenken doen we ook, met onder andere twee minuten stilte, en we hopen dat het rustig blijft op De Dam.

De Tweede Wereldoorlog is al 70 jaar geleden afgelopen. Maar de belangstelling voor die geschiedenis lijkt met het verstrijken der jaren alleen maar toe te nemen. De aandacht voor persoonlijke verhalen over het leed in families en kleine gemeenschappen staat steeds meer centraal. En er is meer ruimte om wat lange tijd is toegedekt, bespreekbaar te maken.

Zo is er op 14 april in de Hanzestad Hasselt voor het eerst een monument onthuld ter nagedachtenis van de Joodse families die zijn weggevoerd en omgekomen. Een aantal leerlingen van het Ichthus College legde een krans. Eerder al verscheen over deze families een boek (Voor ons komt de bevrijding te laat - Geke Mateboer), deze bijeenkomsten maakten op alle aanwezigen, waaronder op mijzelf, diepe indruk.

Bij de ervaringen uit die tijd kunnen we niet komen, maar de verhalen geven wel een inzicht in de tragedie en de wreedheid. Betrokkenheid bij die geschiedenis komt met het herdenken van de mensen uit die gemeenschap heel dichtbij.

Het mooie aan het Bevrijdingsfestival in Zwolle is dat er ruimte is voor verhalen van en ontmoeting met mensen die oorlogservaringen hebben; de veteranen. Je kunt de geschiedenis als het ware in de ogen kijken en horen spreken. Dat is naast alle muziek en theater zeer waardevol.