Veel medewerkers werken als vrijwilliger of zetten zich belangeloos in voor een goed doel. Amanda van Dijk (37), docent Arts en coördinator tweetalig onderwijs op het Carolus Clusius College, doet dat voor het KWF.
Hoe ben je je als vrijwilliger bij het KWF terechtgekomen?
‘Een paar jaar geleden wilde ik graag meer vrijwilligerswerk gaan doen. En terwijl ik me afvroeg op welke manier ik dat het beste kon gaan doen, gebeurde er iets ergs op de school in Zeewolde waar ik toen werkte. Mark, een jongen van veertien, kreeg met Sinterklaas het bericht dat hij kanker had. Met kerst was hij dood.
We hebben toen direct na kerst alle kinderen uit zijn klas op school laten komen en zijn kunstwerken gaan maken voor Mark, om op die manier vorm te geven aan het verdriet en de onmacht. Ik kan nog emotioneel worden als ik denk aan het afscheid dat we op school van hem namen, aan de ouders van Mark die aan de voet van zijn graf staan, en als ik denk aan al die kinderen voor wie alles in een klap anders werd.
Kort daarna kreeg ik een mailtje van het KWF, waar ik toen al jaarlijks voor collecteerde, met de vraag of ik niet iets meer voor hen wilde betekenen. Dat wilde ik wel.’
Wat ben je gaan doen?
‘Na een gesprek met Hans de Vries, voorzitter van KWF Zwolle, ben ik winkelbusjes over Zwolle gaan verspreiden. Die staan nu op zo’n vijftien plaatsen, voornamelijk bij cafetaria ’s omdat mensen daar nog veel met contant geld betalen. Vrijwilligers legen deze busjes af en toe. Zo halen we veel geld op.
Binnenkort hoop ik iemand te vinden die mijn coördinerende taken voor de winkelbusjes kan overnemen, want ik ben ook nog coördinator geworden van de jaarlijkse collecte in mijn wijk Aa-landen. Daarnaast is er vanuit het KWF Zwolle behoefte om ook iets te betekenen in de informatievoorziening over kanker, vooral bij de jeugd in Zwolle. Voor basisschooljeugd ga ik helpen met het opzetten van een educatief project, waarbij de nadruk ligt op gezond leven.’
Waarom is het belangrijk om geld op te halen voor KWF?
‘Omdat kanker een ziekte is die heel veel mensen raakt en omdat de medische vooruitgang op dit gebied dusdanig snel gaat en goed is, dat het helpt de levens van heel veel mensen beter te maken. Ik zal het denk ik niet meer meemaken, maar ik geloof zeker dat we van kanker een chronische ziekte kunnen maken, een ziekte waaraan je niet hoeft te sterven. Dat is iets waar ik graag een bescheiden bijdrage aan lever.’
Wat levert het jezelf op?
‘Ik heb uitdagend en waardevol werk waar ik voor betaald krijg. Ik woon in een land waarin goede zorg en goed onderwijs vanzelfsprekend is. Ik vind het niet meer dan logisch dat ik iets teruggeef aan de maatschappij, aan mensen die minder hebben of minder geluk hebben dan ik.
Het levert me dus op dat ik mijn dankbaarheid kwijt kan en de machteloosheid die ik voel als ik in aanraking komen met de ziekte kanker, omzet in actie. Elk jaar als ik zelf collecteer, denk ik even aan Mark en aan andere mensen uit mijn omgeving die ik heb verloren aan kanker. Dan is het fijn om in beweging te komen en deur na deur aan te bellen.’
