Landstede Groep
   
Jaargang 2015 | Editie 6 | Archief 2015 - 2019
Interview

Maak kennis met de Vertrouwenspersoon voor medewerkers: Margriet Hiddingh

Een vrouw met levenservaring, fris van geest, met een vertrouw wekkende stem en goed bekend met de organisatie. Dat zal in een notendop het zoekprofiel zijn geweest toen Margriet Hiddingh (60) vorig jaar gevraagd werd als Vertrouwenspersoon voor medewerkers, een nieuwe functie binnen Landstede Groep. Sinds januari staat haar deur open voor een vertrouwelijk gesprek.

Hoe weten medewerkers dat je er bent en hoe ze je kunnen bereiken?
‘De directies van verschillende opleidingen hebben bij het personeel aangegeven dat medewerkers niet langer naar de Vertrouwenspersoon voor studenten hoeven, maar bij mij terechtkunnen. Ook via intranet en andere communicatiekanalen ben ik zichtbaar en benaderbaar. Binnenkort hangt in de lerarenkamers een foto met mijn afbeelding en contactgegevens. En daarnaast geef ik dit najaar bij de verschillende opleidingen een presentatie waarin ik vertel wie ik ben en waarvoor ik er ben.’

Kun je iets over jezelf vertellen?
‘Ik ben 60 jaar, getrouwd en heb twee kinderen van begin twintig. Ik heb een Alo-achtergrond en werk sinds 1976 in het onderwijs. Sindsdien heb ik me bijgeschoold in Pedagogiek, heb supervisiekunde gedaan, ben gecertificeerd Mediator en sinds kort dus ook gecertificeerd Vertrouwenspersoon voor medewerkers. Ik ben voorzitter van het team Landstede Sport & Bewegen en binnen dat team taakhouder personeel. Verder ben ik geduldig, ik kan goed luisteren en beschik over een gezonde dosis relativeringsvermogen.’

Wat doet de Vertrouwenspersoon voor medewerkers?
‘Ik ben vooral een luisterend en geen oordelend oor. Medewerkers kunnen bij mij terecht als ze onveiligheid ervaren in hun dagelijks functioneren op de werkvloer, als ze te maken hebben met ongewenste omgangsvormen. Ook als ze worden gepest, (seksueel) geïntimideerd, genegeerd, gediscrimineerd of anderszins gehinderd in hun werk en ontwikkeling.

Dat gaat vaak heel subtiel, maar de gevolgen kunnen groot zijn: gevoelens van frustratie, verdriet, woede, angst en onbegrip. Ik ben er allereerst om te luisteren en vervolgens zet ik mijn professionaliteit in om het tij te keren, om ervoor te zorgen dat de bewuste medewerker ervaart dat hij of zij de regie in eigen handen kan nemen.

Luisteren is soms voldoende, maar ik kan ook stimuleren om in gesprek te gaan met de persoon of personen die aanleiding zijn voor het onveilige gevoel. Wanneer dat gewenst is, ben ik als toehoorder bij een gesprek aanwezig. Is een dergelijk gesprek geen optie, of biedt het geen uitkomst, dan kan een volgende stap volgen, bijvoorbeeld een afspraak met de betrokken leidinggevende. Biedt dat alles geen soelaas, dan is er de mogelijkheid om een interne of externe klachtencommissie in te schakelen.’

Je doet dit sinds 1 januari. Weten medewerkers je inmiddels te vinden?
‘Dit jaar hebben een tiental mensen bij mij aangeklopt. Ik krijg van hen terug dat ik voorzie in een behoefte. Het is betekenisvol werk. Mensen ervaren het als prettig dat ik luister, de organisatie door en door ken, dat ik op de hoogte ben van wat er speelt, weet welke wegen er te bewandelen zijn, maar dat ik tegelijkertijd geen partij ben.’

Wat drijft je om dit aan het eind van je werkende leven op te pakken?
‘Mijn keuze komt voort uit idealisme. Ik wil betekenisvol zijn in het werk dat ik doe. In de voorbije 39 jaar heb ik gezien hoe belangrijk het is dat mensen in een veilige omgeving in gezamenlijkheid kunnen studeren en werken. Die veiligheid is een basisvoorwaarde voor een goede leerplek, voor ontplooiing van zowel de student als de medewerker. Het is een taak voor iedereen, studenten én medewerkers, om die omgeving te creëren en te handhaven. Het CvB moet daarvoor de juiste randvoorwaarden bepalen. De keuze om een Vertrouwenspersoon voor medewerkers aan te stellen is in dat licht een belangrijk signaal.’




Vorige
Volgende
1 2 3 4 5 6 7 8 9